Siyonizm yeni manevralar peşinde

Siyonist vahşetin işbirlikçi Arap rejimleri ve ihanet içerisindeki Ramallah yönetimiyle eşgüdüm sağlayarak Gazze’ye karşı giriştiği korkunç katliam, ne saldırgana, ne de işbirlikçi hainlere yeni açılımların kapısını aralamaya yetmedi.


Bilakis son Gazze katliamı, ihaneti kamufle eden aldatıcı maskeleri indirdiği gibi hem katilin hem de maskeleri düşen Arap ihanet çetesinin manevra alanını daralttı.


Gelinen noktada hem politik açılım hedefleyen, hem de sivil Gazzelilerin kanları üzerinden seçimlerin favorileri olmayı hedefleyen siyonist katiller sürüsü umduklarını bulamadı. En ateşli katil Barak, saldırı öncesi konumunu da kaybederek seçimlerde dördüncü sıraya geriledi. Keza, dişi katil Livni, seçimlerde gerileme göstererek partisini tek başına iktidar çizgisinden, başarabilirse eğer koalisyon ortaklığı seviyesine geriletti.


Abbas, meşruiyet zeminini tamamen kaybetti ve ‘korsan başkan’ statüsüne geriledi. Siyonist rejim lehine siyasi süreci bilinmezlere sürüklemekte ustalaşan Namubarek ise, direniş üzerinde siyasi baskı unsuru olma ve direnişe dayatmalarda bulunma pozisyonunu tamamen yitirdi.


Filistinli grupların çatı teşkilatı olarak beliren, ancak sadece El Fetih’in ünvan ve rantından nemalandığı FKÖ, direniş gruplarının yeni bir çatı teşkilatı oluşturma arayışlarına karşı çatırdamaya başladı.


Hamas ve diğer direniş grupları üzerinde sürekli bir tehdit unsuru olarak dillendirilen Gazze’nin işgal edilip Hamas hükümetinin tasfiye edileceği tehdidinin artık kof bir tehdit olduğu tescil edildi.


Ve bu vahşi saldırıdan sonra Gazze’deki direniş hükümeti, durağanlık pozisyonundan daha aktif bir pozisyona yönelme imkânının kapısını araladı.


Fiili ateşkesten sonra siyonist rejim ve Arap bileşenleri, askeri hezimeti diplomatik başarıya dönüştürme fırsatçılığını kaybetti. Diplomatik inisiyatif büyük oranda direnişin eline geçti. Bir ayı aşkındır süren ateşkes görüşmeleri, siyonist rejim ile Arap bileşenlerinin hiçbir şekilde kabule yanaşmadıkları sınır kapılarının açılmasını kapsayacak şekilde imzaya hazır hale getirildi.


Ancak ilan edilmesi gereken süreli ateşkes anlaşması, prestijini zedelediği siyonist rejimi tekrar oyalama taktiklerine yöneltti. Olmert, giderayak esir asker Şalit’in serbest bırakılmasını bir oldubittiyle bedavaya getirerek içine boğulduğu yolsuzluk soruşturmalarından sıyrılmanın hesabını yapmaya başladı. Hamas’ın, 1400 esir Filistinliyle takas etmeyi şart koştuğu Şalit şartını reddetmesinden sonra katil rejim tekrar Mısır’a başvurarak birkaç günlük süre isteme yoluna gitti.


Açıkçası öngörüldüğü şekilde Gazze üzerindeki tecridin sona erdirilmesi anlamını taşıyan sınır kapılarının açılması meselesi, Hamas hükümetinin siyasi alandaki en büyük başarısı olacaktır. Hamas’ı tamamen tasfiye etmeyi öngören kanlı bir askeri harekâtın Hamas’ın siyasi açıdan zaferiyle sonuçlanması, siyonist rejimin başarısızlığının, hezimetinin tescili anlamını taşıyacaktır.


Verilecek tavizlerle beraber askeri saldırganlığın durması, gerçekte yayılmacı siyonizmin doğasına aykırı bir durumdur. Bundan dolayı imzalansa bile siyonist katillerin ateşkese ne kadar bağlı kalabileceğini de zaman gösterecektir.


Hamas’a karşı ne yapacağını şaşıran siyonist rejim, şimdi de ajan kurumlar/kişiler vasıtasıyla İran’a saldırı söylemlerini tekrar dillendirmeye başladı. Obama yönetiminin İran’la diplomatik atağa yeşil ışık yaktığı bir esnada siyonist rejimin bu tür tahrik edici söylemleri, bilinen kanlı Bush politikalarının bölge üzerindeki ağırlığının devam ettirilmesini sağlama amacına yönelik bir manevra olarak değerlendirilmektedir.


Büyük hedeflerle korkunç katliamlara imza atan siyonist rejim, saldırı öncesindeki tecrit politikası gibi etkili bir baskı aracını kaybetmenin şaşkınlığını yaşamaktadır. Bölgesel anlamda içerisine düştüğü dar kalıplardan kurtulmanın yolunu, tekrar felaket tellallığı yaparak aşmanın hesaplarını yapmaktadır.


Ancak son hamlesinde de karşılaştığı gibi artık saldırganlık politikası da politik açılım yapmak için siyonist katillere yeterli imkânı sağlayamamaktadır.


Öyle görünüyor ki siyonizmin sihri bozulmuştur. Geçmişte sadece saldırmazlık durumlarında durağanlaşan siyonist politikalar, artık saldırı ve katliamlarla da aşılamamaktadır.